Plots stond het avontuur voor de deur, het was na lang wachten tijd om te vertrekken en even dacht ik “shit abel waar ben je aan begonnen” Tijdens de vlucht was het even een ontlading van alle ondergedoken stress. Ondanks dat ik een beetje bang was omvoor de eerste keer alleen te vliegen is het super goed gegaan!! Het was een aangename vlucht aangezien er heel de rit niemand naast mij zat, ik had altijd de stoelen voor mij alleen :))

Het is nu 2 oktober. Ik moet alles even

opschrijven om mijn hart te luchten.

Ik ben om 1 uur aangekomen in Zambia. Na een lange rit van 16uur en 30minuten, 2 keer overstappen en toch wel paar momenten van stress ben ik veilig aangekomen! Rebecca (de verantwoordelijke van het project) is mij komen ophalen van de luchthaven, echt een super lieve vrouw! Eenmaal aangekomen kreeg ik een mini rondleiding door het Guesthouse. Ik heb mijn eigen kamertje, douche en wc. Tijdens de lunch heb ik de andere vrijwilligers leren kennen. 2 jongens van Amerika en Schotland en 1 meisje van Nederland die helaas morgen al weer vertrekt. Het was fijn om van dat meisje in het Nederlands te horen hoe het hier is. Ik heb dan ook meteen verteld dat ik het best wel moeilijk vind om Engels te praten. (De jongen uit Schotland heeft een enorm zwaar accent, bijna niet te verstaan) ik heb hem dan ook meteen gezegd dat ik niet zo heel goed ben in Engels en gevraagd of hij wat trager kan praten :)). In de avond werd ik al meteen mee gevraagd om samen naar een leuke plek te gaan. Ze hebben hier een “personal taxi”, een jong Zambiaans vrouw die ons zo goed als overal naar toe brengt. Dat vind ik alweer een geruststelling! Na lang rijden hadden we uiteindelijk de prachtige plek bereikt. We moesten eerst 2 minuten in een boomstam/bootje zitten. Het was een mini eilandje op een rivier, echt prachtig! Als je naar links keek zag je Zambia en aan de rechter kant was Zimbabwe. Het wordt hier om 18:00 al donker. Het was een mooie zonsondergang met een extraatje, ik heb namelijk al olifanten gezien die kwamen drinken aan de rivier!! Rond 11 uur in de avond waren we terug thuis. Ik was zo ontzettend moe van al de indrukken enz.

Ik ben ontzettend benieuwd naar de komende weken!

Dikke knuffel Abel